Hvannadalshnjúkur ......

Það var komin föstudagur og bið eftir ákvörðun ferðafélagsins  hvenær lagt yrði af stað á jökulinn var ekki komin 100%.   Klukkan 14:30 hringdi Palli í mig og sagði að ákvörðun hefði verið tekin ... leggja átti af stað kl 5:00 á laugardagsmorguninn (eftir 13 klst).  Ég hafði aldrei gengið á Vatnajökul hvað þá á hæsta tind Íslands.  Ég er kominn í þokkalegt form, en vigtin hefði mátt vera nær 100 kg (munar 11 kg).                                                                                                                                                                                                                                                                  

Nú var að taka saman græjurnar og koma sér af stað, fyrst austur í Hvolsvöll þar sem Palli og Brynjar biðu með fellihýsi og Patrolinn hans Palla fyrir og síðan áfram austur í Öræfi.   Við vorum komnir í Svínafell í Öræfum kl. 20:00 og fundum okkur góðan stað fyrir fellihýsið.  Það reyndist vera sami staður sem þeir Palli og Brynjar voru á í fyrra.  Fljótlega kom línustjórinn okkar, hann Grétar úr Reynishverfi í Mýrdal með sitt fellihýsi og parkeraði við hliðina á okkar.  Hann hafði líka verið línustjóri Palla og Brynjars í fyrra. Fórum með Grétari um kvöldið og settum upp smá göngubrú yfir læk sem er í gönguleiðinni upp á hnjúkinn.                                                                

Fengum okkur svo orkuríkt nesti og fórum snemma að sofa.   Vekjaraklukkan hringdi kl 4:00 sem okkur fannst ekki of snemmt, en nágrönnum okkar kvennkyns fannst það allt of snemmt!  Veður var mjög gott,  léttskýjað og sólin að koma upp. Lagt var af stað í gönguna rúmlega fimm.   

Fyrst er gengið upp á Sandfell og kallast sú leið Sandfellsleið.  Ferðin gekk mjög vel og þegar komið var upp á jökulinn sjálfann, þá var farið í línur og voru lagðar 10 línur í snjóinn,  hraðasta lengst til hægri og hægasta lengst til vinstri.  Við völdum línuna hans Grétars sem var nr 5, sem þýddi svona miðlungslínu hraði.  Fórum í belti og línan tengd við hvern og einn.  Í hópnum voru fjórir Akureyringar; þrjár stúlkur og einn karlmaður sem hélt utan um feril, hraða og staðsetningu, þá komu tveir flatlendingar, þeir Palli og Brynjar frá Hvolsvelli og Hellu, síðan einn Garðbæingur og undirritaður, eini Reykvíkingurinn sem rak lestina. Línustjórinn, eins og áður segir heitir svo Grétar og kemur úr Mýrdalnum. Áður en við lögðum aftur af stað, fengum við okkur að borða flatkökur og orkudrykki.                                                                                    

Það var alveg ný reynsla að ganga í línu með mann fastan fyrir framan og aftan.   Þetta lærðist fljótt og var bara nokkuð þægilegt að ganga í svona halarófu.  Færið var laust og sukkum við í snjónn sem var nýr.  Farið var rólega af stað til að byrja með en hraðinn aukinn þegar sást í bakið á síðast manni í næstu línu á undan. Seinna fréttum við að stúlkurnar sem voru fremstar í línunni, héldu í raun uppi hraðanum á línunni en ekki línustjórinn eins og við héldum fyrst.

Veðrið var mjöt gott og sáum við tindinn alla leið í 1500m hæð eða þangað til að skýjabakki kom í bakið á okkur með þoku og hríðarbyl.   Útsýnið var ekkert og snjóaði mjög fljótt í förin og nú fyrst fór Grétar að vera með myndastopp með leiðsögn um útsýnið sem við hefðum getað séð.  Hópurinn í línunni var mjög samhentur og var reglulega tekið stopp til að efla andann og kynnast betur. Tekin voru brandarastopp og í einu þeirra komst Brynjar af  því að hann var "lessa" eftir einn frábærann brandara frá Ástu fjallageit.                                                               

Þetta var löng ganga og mjög erfitt að labba í lausum snjónum sem tróðst ekkert. Rétt undir hnjúknum var farið í ísbrodda og ísexin tekin fram.  Fengum okkur nesti og svo var farið upp mjög bratta brekku þar sem maður sökk oft vel upp fyrir hné,  þetta var frekar erfitt en gekk samt og þegar á sjálfann toppinn var komið þá kom í ljós að við vorum fyrsti hópurinn að ná honum. Við höfðum við farið framúr öllum hinum línunum sem voru fyrir framan okkur í byrjun.  Ferðin upp tók okkur 9.5 klukkustund.                                                                        

Ekkert útsýni var af hnjúknum í 9 stiga frosti, stórhríð og roki. Nutum þess samt! Stoppað og pósað fyrir myndatökur og svo var lagt af stað niður eftir mörg húrrahróp fyrir hópnum og hamingjuóskum með "afrekið".                                                                                     

Niðurferðin tók á hjá sumum sem voru með aum hné, en gekk mjög vel og vorum við komin niður eftir 13 klst og 27 mínútna ferð frá því lagt var af stað.

Þegar niður var komið var grillveisla í boði Ferðafélagsins og eftir það fórum við í heita pottinn í Svínafelli og hvíldum lúin bein.  Enginn okkar fékk blöðrur né aðra sýnilega áverka sem oft eru fylgifiskar í ferðum sem þessum.

Mikið var gott að fá sér bjór og setjast í stól og slaka á.   Grétar bauð svo allri línunni í eggjaveislu í fellihýsinu sínu,  egg sem hann hafði sjálfur tínt; fílsegg, svartbaksegg og svartfuglsegg. Höfðingjaveisla.  Mættu allir í línunni nema Garðbæingurinn.  Drykkja var hófi og spjallað um heima og geima fram eftir nóttu.

Ákveðið var að fara aftur að ári og ekki mundi það nú skemma fyrir að vera með sama fólkinu í línu aftur.  Þetta var samhentur og góður hópur. Takk fyrir frábæra samfylgd og ógleymanlega ferð!

 

Sjá myndir á vefslóðinni  www.elfars.net